او x33 است و من m33. هیجان انگیزترین تولدم را داشتم. یک جشن بی پایان به لطف شما. یک بستنی میوه ای کنار بخاری جلوی بستنی فروشی به لطف امیر. مردی 33 ساله که 6 تا از دندانهایش دیگر مال خودش نیست و این یعنی چیزهایی هست که دیگر در او نیست. دوستی همین خاطرات مشترک است دیگر. به سراغ من اگز می آیید.

عاد ت ک الا حسان ا ل ی الم سیئین . نیکی کردن به نامردهایی مثل من است . کمپین حمایت از خودمان! من چندبار این پست را نوشتم و پاک کردم چون هنوز به خودم مطمئن نبودم.

تولد پسرم حادثه کاملا مترقبهای بود که زندگی من را بیش از مقدار مورد انتظار از مسیر خارج کرد. تا بوفه کمی فاصله است .

مدتیه دارم به خانه داری فکر می کنم! بنظرم گزینه خوبی میاد. انگار دارم بزرگ شدن رو احساس می کنم. تازه دارم می فهمم زندگی چیه. اما از این روزها راضیم.

از بارانی می نویسم که مرا خیس نکرد. عاشق کرد! یکشنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۴. پارچه ها در زندگی من نقشهای مهمی دارند. گاهی حتی جابجایی رو فرشی اتاق بچه ها با رو فرشی. آشپزخانه اتفاق خوبی میشود برای من. تازه جنس پارچه ها هم مهمند که برای کدام فصل استفاده شوند. معمولا رنگهای شاد را در تمام خانه پراکنده استفاده میکنم و نمیگذارم تمرکز رنگهای تیره یکجا باشد و روشن جایی دیگر.

مردی که در بانک کار می کند. با همسرم برای خرید بروم. به گوشی تلفن وابسته نشوم. بدون چشمداشت به بقیه خوبی کنم. کج و معوج نوشته بود و بدخط.

در عصرهای شلوغ ولی عصر. روشن میکند با زبانه های آبی کوچک. که از هزار جای تنش شعله میکشد. هر روز کمی کوچکتر است. نگاه محض تو در تابوت. با بوی سرگیجه آور سنگین. لابه لای برگ های دیوان حافظ بگذاریم. کنار برگ های خشک قدیمی. نگاه محض تو در تابوت. شعر مرگ را آب خواهد کرد. نگاه محض ترا آب خواهد کرد.