من فکر می کنم, پس هستم! یک آدم نسبتا مهم. دو موسیخ پیچ مالامال! جلسه ی پوست کنی. جزوه های یک دانشجوی شکلاتی. من یه زمانی آدم بودم. نمی دونم چرا امشب بعد از سال ها یه حسی بهم گفت باید بنویسم! خدا پدر حافظه مان را بیامرزد! با چه بدبختی یوزر و پس ووردمان به روش سعی و خطا به دست آمد! خیلی دلم تنگ شده. واسه اون تک تک روزایی که اینجا مینوشتم . برای دوستایی که اینجا پیدا کردم .

شدیدا احساسم اینه که کاری که من دارم تو این وبلاگ می کنم استفاده از فضای مجازی برای تبادل آرا و افکار با دیگران نیست بلکه بیشتر یه شکلی از ریدنه.

احساس می کنم خیلی تنها شدم. یکی از همین روزها برمی گردم و دوباره می نویسم. زرافه ای در میان جمع. A Man Called Old Fashion. بافتنی های یک زن عادی. با من از مهر سخن بگوئید. من اناری می کنم دانه. احساسات فسیل شده دختری از نسل حوا. احساس می کنم خیلی تنها شدم. یکی از همین روزها برمی.