Sobota, 7 listopada 2015. Przyznam, że rozdział leżał i kwiczał od wakacji, więc postanowiłam go wstawić. Hermiona z inteligencją jedenastolatki i sakiewką galeonów wmaszerowała do magicznej księgarni. Złapała za brzeg okładki i już chciała wyjąć, ale czyjeś długie palce ją powstrzymały. Nieznajomy złapał za różdżkę, mówiąc coś pod nosem. Nagle książka, którą przytulała do piersi, jakby ożyła i wyrwała się do bladych dłoni. Nie- Zapowietrzyła się ze złości.

Poniedziałek, 7 listopada 2016. Czuła, że jest jej strasznie zimno, a ból przeszywał każdy centymetr jej zziębniętego ciała. Tylko przecież ona już nigdy więcej miała nie odczuwać żadnych doznań! Próbowała poruszyć rękoma, ale na nic się to zdało. Snape był silniejszy od niej. Przestań się wiercić, na Merlina, daj mi spać. Puścił jej ciało, przewrócił się na drugi bok i jak gdyby nigdy nic, poszedł dalej spać! .

No dobrze, powinnam chyba zacząć od gorących i wylewnych przeprosin, a także kilku słów wyjaśnień. Nie dotrzymałam słowa i nie zamieściłam rozdziału tak jak obiecałam i uwierzcie mi - czuję się z tym paskudnie. Naprawdę brakowało mi pisania jak i Waszego towarzystwa. Zważywszy na moje ostatnie zawirowania życiowe, to był dla mnie ogromny wyczyn napisać cokolwiek. W końcu udało mi się skończyć rozdział, ale co z kolejnym? Udostępnij w usłudze Twitter.