Poniedziałek, 7 listopada 2016. Czuła, że jest jej strasznie zimno, a ból przeszywał każdy centymetr jej zziębniętego ciała. Tylko przecież ona już nigdy więcej miała nie odczuwać żadnych doznań! Próbowała poruszyć rękoma, ale na nic się to zdało. Snape był silniejszy od niej. Przestań się wiercić, na Merlina, daj mi spać. Puścił jej ciało, przewrócił się na drugi bok i jak gdyby nigdy nic, poszedł dalej spać! .

No dobrze, powinnam chyba zacząć od gorących i wylewnych przeprosin, a także kilku słów wyjaśnień. Nie dotrzymałam słowa i nie zamieściłam rozdziału tak jak obiecałam i uwierzcie mi - czuję się z tym paskudnie. Naprawdę brakowało mi pisania jak i Waszego towarzystwa. Zważywszy na moje ostatnie zawirowania życiowe, to był dla mnie ogromny wyczyn napisać cokolwiek. W końcu udało mi się skończyć rozdział, ale co z kolejnym? Udostępnij w usłudze Twitter.

160; Misie moje! Przedstawiam Wam pierwszy rozdział od dwóch miesięcy! Jak mówiłam nie porzuciłam opowiadania, ani nigdy nie zamierzałam tego zrobić i właśnie dzisiaj wracam do niego w pełnej gotowości. Mam nadzieję, że poziom nie obniżył się zbyt bardzo i cóż mogę powiedzieć. mój pierwszy blog powraca! Gdyby pojawiły się jeszcze takie wysoki z mojej strony to proszę, zwracajcie mi uwagę, a ja ze swojej strony spróbuję bardziej sie pilnować. Środa, 14 września 2016.