تا س حر چشم یار چه بازی کند که باز. از اونجا که هر آغازی پایانی داره. این پست هم پایان کار من در این وبلاگ خواهد بود. هر چند که دل به این صفحه ی پاره بسته بودم. ولی خب دیگه وقتشه که به باد بسپرمش. برای ساختنش زحمت های زیادی کشیدیم. از همه ی همراهانی که منت نهادن و چرندیات من رو خوندن و نظر گذاشتن. به انتظار حضور دوستان خواهم نشست.

زانو نمیزنم حتی اگر آسمان کوتاه تر از قد من باشد . اخبار روز دنیا در یک نگاه. اگر مایلید از آخرین اخبار روز دنیا باخبر شوید حتما سری به سایت تخصصی مالی پرس بزنید . فراموش کرده ام تمامی نوشتنهایم را. احساسات و دوست داشتن هایم را. این وبلاگ و نوشته هایش برایم بسیار غریبند و گاهی با چشمانی بهت زده به نوشته های خودم نگاه می کنم و نویسنده ای که در پس این همه واژه و کلمه پنهان شده را نمی شناسم. و بهانه می کنم شلوغی اطرافم را برای این بی توجهی به خودم.

اینجا جاییه برای من و نوشته هام. فقط لطفا تا جایی که میتونید به خودتون نگیریدشون. و اینبار تلاش میکنم بهتر از گذشته پیش برم. هم اکنون نیازمند راهنمایی های سبزتان هستیم. این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید.

ادمها همیشه دارن نقش بازی می کنن. چشم دزیچه ی دل تکراریه ولی قشنگه. ادم هایی که چشمها شونو می دزدن و پایین رو نگاه می کننو رو صورتشون هیچ لبخندی نیست دارن از خودشون فرار می کنن.