Wednesday, March 25, 2009. بهار را صدا کنید. بیاید به سوی سردی ایام. چنان که این دل بی حوصله ام. بازگرم گردداز آفتاب سرخ. که خاکستری است جاده. که خاکستری است دوری و افیون یاد او. ای که افکار مرا. تاریک ترین لحظه روز. پشت پای تیرهء شب. که جهان را سیاه می خواندند. عطر صبح را به جهان می پاشید. با سرانگشت نمین شبنم. چهرهء صبح را می آراست. که زمین از سر شوق آه کشید. خواب بود آنچه جهان را آشفت. و چهره ام به سیلی حماقت سیاهتان سرخ. امیدگرم و ناب من سراب. مرا به خنج کشیده اند. جهان پر شکوه من در آب. برگ درختان.