من مرگ هیچ عزیزی را باور نمی کنم. به پرشین بلاگ خوش آمدید. من مرگ هیچ عزیزی را باور نمی کنم. دیروز بیست و هشتم عصر داغ تیرماه 1388 جمعی از شاعران انجمن شعر نیمایی به اتفاق برای بازدید از خانواده ی جان باخته ی جوان سهراب اعرابی راهی شهرک آپادانا شدند. ضمن همدردی با مادر سهراب و شنیدن درد دل های ایشان به شعر خوانی پرداختند و همراه خانواده ی او خواستار آن شدند که. عدالت عاملان این جنایات محکوم. به نام جاودانه ی سهراب. و در هوای روشن آزادی.

به تموم چشمایی که یه روزی تو رو میببینن. از تو باغچه نگاهت گلای نرگس میچینن. به همون تکه زمینی که قدمهاتو میذاری. به تموم دستهایی که دستتو یه روز میگیرن. به گلای نرگسی که عطر و بوی تو رو دارن. به بال فرشته هایی که زیر پاهات میذارن. به همون لحظه نابی که بالاخره میآیی. نازنینم نازنینم تو کدوم جمعه میآیی. دیگر نمیتوانم حرف دل را پشت شعرهایم قایم کنم. هر چند که این روزها دگر کسی مجالی برای خواندن بهانه های بغض گرفته ندارد! من دیگر شعری نمی توانم بگویم.

DafTar DeEL NEveShTeHaYe s mДŬo sДm. آن طرف دسته های گل نرگس که عطرشان. روزهای بی تو همدم و مونس تنهاییم بود. قبل از رفتن به اشک و آه. زمین را آب و جارو می کنم. اگر بروم به انتظار می روم. از روی طاقچه تمام نامه های دلتنگیم را بردار و بخوان. این است شرح غربت ما دلی امیدوار. گابریل گارسیا مارکز در بستر مرگ برای دوستانش.

Bienvenu dans mon modeste blog.