1 jaar min 1 dag. En weer is het zondagavond. Die term is niet van mij, maar staat bij de commentaren van dit logje. Maar ik ben het wel, een weduwe met twee nieren. De niertransplantatie is nooit doorgegaan. Steeds als het bijna zo ver was, kreeg Leo weer een gezondheidsprobleem waardoor het uitgesteld werd. En dat zijn Jet en Piet. Is de ambulance er nu no.

Ik wil helemaal geen andere zorgaanbieder. Het is alweer bijna een jaar geleden dat ik mijn laatste blogje postte. Een jaar waarin er veel is gebeurd. Kind naar de middelbare school en de strijd om mijn zorgaanbieder is nog steeds niet helemaal gestreden. Trouwens zoonlief wilde dat ook niet. Het lijkt er op dat ook de gemeente dit niet helemaal snapt. Ze hebben goede bedoelingen hoor, daar niet van en de inzet is er zeker ook, maar begrijpen .

De onnavolgbare Repel en haar vier Daltons. De 10 kilometer is voor stervelingen! Ik ben verhuisd naar een nieuw logadres. Ik geloof dat ik denk dat het nieuwe adres beter is, in ieder geval voor mij. Verhuis met me mee, gezellig! Ik laat deze log nog een maand of twee staan voor ik de account ophef en anderhalf jaar privéleven ga wissen van het net. Want daar is ook wat voor te zeggen.

Spring naar de primaire inhoud. Spring naar de secundaire inhoud. Ik denk, dat ik het inmiddels niet meer alleen onder ogen moet zien, maar ook maar eens hardop moet schrijven;. Het zit er niet meer in, een blog bij te houden. Lang heb ik gedacht dat het wel weer zou komen, lang heb ik ook gewacht tot er weer iets kwam, maar komen doet het blijkbaar toch niet meer. Toch raar, dat het dan blijkbaar moeite kost om zoiets ook hardop te schrijven. Vandaag, hier in .

Over dingen en doetjes in Denemarken. Het land hier ligt vol met zwerfkeien. Op de stranden, de akkers en velden, in de bossen en op de hei. Een restant uit de ijstijd. Daar komt geen auto meer door! Links naar dit bericht. Zucht; daar zit ik dan binnen op kantoor. Lijstjes maken, archiveren, regelen, afspraken maken, mail checken.

Zie ik toch zomaar dat het alweer bijna een jaar geleden is dat ik een berichtje op dit blog zette. Ze hadden voor het kam.

Wall Of Fame Of Special Kids. Het is weer die tijd van het jaar. Tijd van lichtjes en kaarsjes laten branden. Tijd van kerstbomen en warme chocomel. KERSTKAARTJESSSSSSSS! Als de brievenbus kleppert, hol ik blij als een kind de gang in, in de hoop op een kerstkaartje. Diep teleurgesteld ben ik dan ook als blijkt dat het de wind was die de bus liet klepperen. Niet altijd is het raak.