Was po długiej przerwie! Powracam z nowym opowiadaniem w kieszeni, na które chciałabym was serdecznie zaprosić. Kłam, proszę cię, skłam. Gdzie w tym wszystkim artystka Amanda,. Julio, któremu bliżej do Julii niż Romea i Kamil,. Postrach wszystkich, zdezelowanych, warszawskich beemek? Mam świadomość, że jeśli zrobiłabym z tego opowiadania SasuSaku, czytelników byłoby zdecydowanie więcej, bo jest to klimat komedii, Karuzeli.

You better kill me before I kill you. On 11 Luty 2015 by Nada no Baka. Nie kłamstwa, lecz prawda zabija nadzieję. W pierwszej chwili nie wiedziałam, co się dzieje. Posłałam mężczyźnie pytające, pełne dezorientacji spojrzenie, poprawiając poły skórzanej kurtki, tak naprawdę nie będąc pewna, co właściwie chciałam i powinnam zrobić. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, nie miałam pojęcia, czy nie lepiej byłoby wykorzystać zamieszanie i uciec, jednak mimo wszystko moją pierws.

Stał jak zwykle opierając się o ścianę bez najmniejszego entuzjazmu. A może tylko tak sie jej wydawało, bo jego twarz w większości zakryta jest maską. Sakura czy ty mnie unikasz? Nie no skąd, w życiu. Wiem, ze dużo pracujesz ale jesteś bardzo młoda i powinnaś korzystać póki możesz. Nie masz pracy, chętnie dam ci jakąś misje skoro tak się nudzisz, że spacerujesz bez celu. Gdy Hatake miał już odpowiedzieć Haruno szybko się wtrąciła. Myślę, że to nie miejsce .

I was born in a thunderstorm. I played on my own. I wanted everything I never had. Like the love that comes with life. I wore envy and I hated it. Nie czułam bólu ani cierpienia. Moje ciało nie odbierało żadnych bodźców. Tylko od ciebie zależy jak to się skończy. Spojrzawszy w górę, dostrzegłam ogromnego, białego wilka. Przez chwilę opętał mnie strach, ale uświadomiłam sobie, że go znam. - wyszeptałam, usilnie próbując sobie wszystko przypomnieć.

Że też kuźwa nie wzięłam bluzy! Tak się zastanawialiśmy ze znajomymi ile wytrzymasz siedząc tutaj i co chwila zabijając komary. Ciekawe ,bo siedzisz już tak ponad 10 minut i jeszcze nie ocipiałaś. - czarnowłosy uśmiechnął się do mnie. Może dlatego ,że jestem skazana na siedzenie tutaj. - burknęłam odwracając wzrok od chłopaka. Idziesz? Zapytał wskazując na swoich przyjaciół siedzących na krawężniku. Z czego się śmiejesz? Nieważne.

Wtorek, 20 sierpnia 2013. Zapraszam Od teraz blog oficjalnie jest zakończony. Czwartek, 8 sierpnia 2013. Jeszcze raz, ten ostatni raz proszę o uwagę. Po prostu zrobię nowego bloga i tam przeniosę całe opowiadanie.