X Zaskakujące, prawda? Minął prawie rok. Aż sama jestem w szoku. Konwenty, wyprowadzka z domu, troszkę brak internetu, praca, praca, praca. Myślę, że mogę powrócić do pisania.

Od teraz będę odpowiadać na wszystkie komentarze, więc pytania i sugestie wskazane jak najbardziej. Jak w poprzednim wpisie, proszę żebyście dali znać, kto będzie chciał czytać, to podam GG, a kto sobie moje pisaniny odpuści, bo interesują go wyłącznie OTP. Blog prowadzę dla czytelników, a jeśli wieje pustkami - nie mam motywacji i sensu w pisaniu. Dzię dobry, to znowu ja. 3 Zastanawiam się nad zmianą adresu bloga.

Ja znikam znów, zabij ktoś dla mnie sesję, zapłacę miłością, czy coś. Wybaczcie jeśli schrzaniłam, ale mózg odmawia posłuszeństwa. Przepraszam z błędy i wszelkie odstępstwa od charakteru postaci, starałam się to wyłapać, ale chyba nie ogarniam za bardzo. Nie mógł w to uwierzyć. Nie, po prostu nie. Miał wrażenie, że jak.

Nie wie, jak długo jest niewolnikiem tych lazurowych tęczówek, skrytych za szkłami okularów. Ofiarą oczu, w których szaleństwo i finezja dominują błękit, które już dawno zatraciły się w chorej fascynacji cierpieniem. Mężczyzna wchodzi do środka, a pomieszczenie wypełnia się mdłym blaskiem starej żarówki.

Od razu z miejsca chciałam przeprosić każdego, komu niszczę dzieciństwo. Wiem, że ten ship jest ostro zjebany, ale ostatnio naprawdę mam lekką obsesję na jego punkcie więc sorry not to sorry. 8211; Sam sobie na to zasł.

Zgapię sobie od braciszka konwentowe notki Niestety nie wszystko wyszło tak jak chciałam i musiałam wracać dzień wcześniej niż planowałam. Tym samym, ominęły mnie najfajniejsze panele . Ah! I zostałam zaproszona do basenu, w którym pływał Haru. Ze starej ekipy chciałam podziękować Ayu. Kisi, Ame i Shiyagi. Dostałam też kilka prezentów i teraz jestem najszczęśli.

Środa, 22 lipca 2015. Hanamiya, nie spodziewałem się cię tu spotkać ale bardzo mnie to cieszy. Ten przesycony ciepłem i zupełnie pozbawiony ironii głos Kiyoshiego wyrwał mnie z odmentów umysłu. Był taki przyjemny i tak pięknie brzmiał wypowiadając moje imię. Tak szeptało mi serce ale nie chciałem tego słyszeć, byłem głuchy na jego wołania. Dobra możesz już mnie puścić.