Ένα μωρό, μωρό παιδί χρόνια. Friday, December 01, 2006. Eating, it kinda makes all the difference. όταν μας έλεγε για το τέλος της σχέσης της με τον Ν. το πρώτο γκομενάκι της και πως ένα πρωί συνειδητοποίησε πως, όχι, δεν ήταν ερωτευμένος με. Αυτό που ένιωθε είχε να κάνει κυρίως με τον. Και, τελικά, ερωτευόμασ.

Ένα κιλό σνομπαρία με ολίγη από στάρντομ. Γι αυτό είναι η σωστή στιγμή ο τρομερός μήνας Αύγουστος. Σαν μια παλιά φωτογραφία που αιχμαλωτίζεται στο πέρασμα του χρόνου και μένει εκεί να θυμίζει ένα αεράκι που μοσχοβολάει από μια άνοιξη που δεν θα ξανάρθει. Να είστε όλοι καλά και καλή αντ.

Τον ωραιοτερο ουρανο τον ειχα δει αρχες των 00ς, μεσα σε ενα κιτρινο ταξι, στην Αχιλλεως κοντα στην Λενορμαν εκει στο υψος της γεφυρας. Ηταν τα πιο ομορφα χρωματα, η μαγεια του απροσδοκητου, αναμεσα σε αυτοκινητα και παλια σπιτια να βλεπω εκεινο τον ουρανο, δεν ειχα φωτογραφικη αλλα ξερω οτι ισως καποια στιγμη τον ξαναδω. We came, we saw.

Trust it only when it is old technology. Published by ThinkaGeek on Tuesday, November 23, 2010 at Tuesday, November 23, 2010. Noah and the Whale makes me smile,smile, smile. Published by ThinkaGeek on Tuesday, January 27, 2009 at Tuesday, January 27, 2009. Oh, well, in five years time we could be walking round the zoo. With the sun shining down in every me and you.

Πάντα μου άρεσαν τα ξενοδοχεία. η μελαγχολία του να μένεις μόνος σε καινούριο κάθε φορά δωμάτιο. η ψεύτικη ευγένεια, η διακριτικότητα, τα μικρά μπουκαλάκια με σαμπουάν, οι καθαρές πετσέτες, το τέλεια στροωμένο κρεββάτι, το μπουκαλάκι ουίσκι που κοστίζει ακριβά και θα το πληρώσεις για να βγάλεις ακόμη μια νύχτα. κυρίως όμως πλήρωνα το ότι όταν πήγαινα δεν περίμενα να βρώ τίποτα και όταν έφευγα και δεν άφηνα τίποτα πίσω.

Σκιά διάφανη στα βήματα εκείνων. Που ερωτεύτηκα και πίσω μου το γύρισαν. Ο πόνος με διαπερνά όπως το φως το τζάμι. Δεν τον αισθάνομαι μα όσο περνά. Αφήνει στο κορμί μου στάμπες και σχήματα. Σκιά διάφανη με ένα μαύρο πέπλο. Να αγκαλιάζει εσάς που αγάπησα μα ήτανε νωρίς. Έτσι μικροί αφού μάθατε να είστε μες στα σώματά σας. Μέσα στο φόβο σας φαιδρά ανεπαρκείς. Σκιά διάφανη απλώνομαι στην πόλη.

Wednesday, May 20, 2009. Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρνάει χωρίς εσένα ή εμένα ή την Κλαρίς. Την θάλασσα δεν την ενδιαφέρουν τα μικροπροβλήματά μας κι εμείς πρέπει να πηγαίνουμε με τα δικά της νερά, εκείνη με τα δικά μας - δεν πρόκειται. Wednesday, October 01, 2008. Monday, August 04, 2008.