Mam nadzieję, że za kolejny rok rozwinę się na tyle, by móc śmiać się z tego co robię teraz. Najważniejsze jest to że po raz ENTY chcę Wam podziękować, że tu jesteście. Teraz poleci trochę cukru, także ten. Bez Was to wszystko nie miało y sensu. Ale serio, bo po kija miałabym pisać jakieś beznadziejne opowiadanka, jeśli nikt by ich nie czytał? Ale chcę, by pamiętał.

Wybaczcie, że w ogóle zrobiłam to tak nagle, ale od miesiąca nie było postów i uznałam, że to bez sensu. Ponadto nie mam czasu na dwa blogi, posty pojawiają się rzadko, aaaaggh. Głupio mi to robić, ale przyznaję się- najnormalniej na świecie nie daję rady. Jak odwieszę bloga to na pewno dam Wam znać, nie męczcie mnie o to, oki? Udostępnij w usłudze Twitter.

Środa, 1 czerwca 2016. Komentujesz to karmisz wenę, a rozdziały pojawiają się szybciej. Napijemy się czegoś i wracamy? Zapytałam z wielką nadzieją, że odpowiedź będzie twierdząca. Minął ułamek sekundy, gdy razem z zapalonym światłem zza stołu wyskoczyły dwie osoby, poznałam je od razu. Nasza młodsza siostrzyczka to już prawdziwa kobieta jest! .

Siedzę w niebieskim tramwaju numer sześć i z uśmiechem przewiduję przebieg kolejnych dni. Jeśli będzie obok mnie Janek- wszystko będzie ok. Za oknami jest zielono, do końca roku szkolnego jest już blisko. Czego chcieć więcej? Cześć Janek. Hej- odparł ponuro i wymusił uśmiech. Nie wiem, ale zaczynam się bać. I nie robię tego z m.