به روزگار تیره و تارم. رنگ مهر و وفا بخشیدی. شانه هایت مجابم می کند. در بستری که عشق تشنگی ست. زلال شانه هایت همچنانم عطش می دهد. در بستری که عشق مجابش کرده است. معنای تمامی جمله های ناتمامی است. چهارشنبه سی ام بهمن ۱۳۹۲ . من یاد تو می افتم. چهارشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۲ .

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.

ولی دستانم همیشﮧ پ ر از واژه هایی بوده و هستند کﮧ هیچ حرفی برای گفتن نداشتﮧ. و معنای خود را درست میان همین چند سطر نانوشتﮧ از دست داده اند. میان لب هایی که تنها به لبخندی در. میان ب غض هایی کﮧ نﮧ می توان در آنها غرق شد. همﮧ ی این سال ها را گذرانده ام با سطح وسیعی از حروف و اعدادی که زندگی ها رقم زده اند. فعل هایی کﮧ هیچ گاه صرف نشده اند. فاعل های مجهولی که دیگر نیستند. که در تک تک حروفشان همچنان جا مانده ام. بی آنکه گ ذری احساس کنم.