یک سال و فکر کنم حدود ده روز عمرش بود! شاید جای دیگه. به هیچ کسی هم خبر نمیدم.

زندگی یک اثر هنریه نه یک مسئله ریاضی. روز پائیزی همه دوستای گلم و اهالی وبلاگستان بخیر. بلاخره بعد از مدتها به وبلاگ عزیزم برگشتم. البته امروز اومدم یه سری بزنم و سلامی عرض کنم و یه گردگیری از وبلاگ عزیزم بکنم و انشاله از این به بعد در خدمتتون باشم بطور مجدد. قول میدم که از این به بعد مرتب و منظم بیام و بنویسم.

Miércoles, 15 de junio de 2011. El mejor invento de Wilson. Así que se puso a ello. Empezó a juntar chismes y cosas y a conectar cables. En un abrir y cerrar de ojos ya había hecho la cabeza. Tenía unos dientes muy afilados y los ojos rojos como la sangre. Aun así a Wilson le pareció el animal más bello que había visto jamás. Después de varios meses trabajando terminó de construir el dinosaurio. Lo hizo bastante rápido, ya que dedicaba toda su vida a realizar inventos. Pero de repente sus brillantes ojos.

وقتی از پادگان میومدم تهران. با یه عشقی از نایین تا تهران میدویدم. دیشب دوباره مسیرم جوری افتاد که از نایین به سمت تهران بیام. ولی اصلا دل و دماغ اومدن تهران نبود. دوست نداشتم برسم تهران دیگه. و به این فکر می کردم که چه چیز باعث اشتیاق من برای رسیدن به تهران بود.