Is there anybody here! Żyję i znowu pojawiam się na tej stronie. Sama w to nie wierzę i jestem taka szczęśliwa. To co mam zamiar pisać niewiele ma wspólnego z tym co pisałam do tej pory. Ale mam nadzieję, że mimo tego zajrzycie i przeczytacie moje nowe wypociny. Cóż to takiego, zapytacie pewnie. Jak widzicie nie jest to typowe opowiadanie fanfiction o Ha.

Kto odpowiedziałby na pytanie, na które odpowiedź nie istnieje? Uśmiechnęła się pod nosem. Jej myśli zaczynały wkraczać na niebezpieczny grunt, a przecież nie o to w tym wszystkim chodziło. Pobudka! 8211; krzyknęła i natychmiast odskoczyła od czternastolatki, która poderwała się z materaca jak oparzona.

Dzisiaj przychodzę z pierwszym na tym blogu fanfikiem. Ogólnie bardzo rzadko piszę fanfiki, a jeszcze rzadziej dobre fanfiki, więc jetem mocno niepewna tego, co tu dodaję. Jak zwykle dziękuję pięknie Lizzie za najlepszą korektę świata i Misie, za wsparcie stulecia. Jesteście najbardziej kochanymi Pysiakami po tej stronie Mocy i bez was nic by się nie udało 3.

Czas leczy rany, ale wspomnienia pozostaną wieczne. Poniedziałek, 17 marca 2014. Pomyśleć, że przesadzam, że dramatyzuję, że moje życie wcale nie jest tak tragiczne. Niestety nie należałam do osób, które potrafiłyby cokolwiek ze swoim istnieniem zrobić.

Ale to nie znaczy, że Szarlotka przedwcześnie zniknie z tego świata, o nie. Taka tam realizacja ambitnych planów na przyszłość. Umbridge z zadowoleniem spojrzała na zebranych, po czym zasiadła za biurkiem, położyła przed sobą czysty arkusz p.