بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم. همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم. شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم. شدم آن عاشق دیوانه که بودم. در نهان خانه جانم گل یاد تو درخشید. یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم. ساعتی بر لب آن جوی نشستیم. تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت. من همه محو تماشای نگاهت. یادم آمد تو به من میگفتی. از این عشق حذر کن. لحظه ای چند بر این آب نظر کن.