نامه ای به همراه زندگیم. من با دو کلام دو حرف دو گونه راز گفتگوی عشق. سالها بود که منتظر آمدنت بودم. سالها بود که چشم به راهت مانده بودم و در انتظار آمدنت چشمانم را به راهی دوخته بودم که پایانش را نمی دیدم. اما میدانستم روزی خواهی آمد. می دانستم از پس آن همه تشویش و دلهره خواهی آمد و تلخی درد انتظار را با شیرینی آمدنت از وجودم پاک خواهی کرد. ای نیمه ی گمشده ی من جای تو در لحظه هایم خالیست. تا تو ببایی من منتظرت می مانم.

جاودانه ترین موسیقی و تصویر دل انگیز و رویایی. خوش است خلوت اگر یار یار من باشد. خوش است خلوت اگر یار یار من باشد. نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد. من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم. که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد. روا مدار خدایا که در حریم وصال. رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد. همای گو مفکن سایه شرف هرگز. در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد. بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل. توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد. هوای کوی تو از سر نمیرود آری. غریب را دل سرگشته با وطن باشد. به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ.