متاسفانه این بلاگ از اواسط پاییز هشتاد و هشت مانند یک کشتی سوراخ و به گل نشسته رها شده بود. این را می نویسم که بداند قدرسفر کردن باهاش را می دانستم. چهارده اردی بهشت هشتاد و نه. بیستم آبان هشتاد و هشت.

حرفه واقعی من رویاپردازی است. رسانه ها ابزار دستم هستند و معتقدم آنها می توانند زندگی مان را بهبود دهند. در این خانه مسیرهای ذهنی ام درباره رسانه های نوین و فرهنگ و هنر را با شما شریک می شوم. یک عصر زنانه در تهران. پروژه ی کلاس پرنده و سفرنامه ی بارنجگان. پسری که بیرون زد تا چیزهای وحشتناک پیدا کند. جهان را در باغچه ی خانه ات بساز. یک سال با کلاس پرنده.