عجیب نیست که فقط برای اتفاقای بد همچین نظری داریم! مگه باید گناهی رو مرتکب بشیم که زندگیمون شرایط سختی پیدا کنه! اصلا به چه شرایطی تو. چرا تا همه چی خراب میشه یادمون میوفته خدایی هم داریم چرا فکر کردیم. چرا گاهی وقتا اونقدر از خودمون و.

گاهی بی رنگ از هر رنگی زیباتر و مفیدتره. من اینجا به سمفونی مرگ دعوت شده ام. های و هویی نکردی تا دنیای خاکستری ام با نعره های عشقت بلرزد. چندیست قلب نفرین شده ی من زنجیر شده به غوغای تنهایی. در خود فرو رفته ام و مانند پیچک به دور بی کسی هایم می پیچم. از صدای خنده ی فرشتگان بیزارم و از درخشش ماه نیز دل چرکینم. آهنگ باران دیگر غصه هایم را به معجزه ی بهار دعوت نمیکند. کمی آن دور تر جسد پر حسرت من کنار مرداب نیلوفری جا مانده.

Subscribe to my blog! Post to my blog.

This blog has no articles. Subscribe to my blog! Post to my blog.