Waar een IJzeren Poort de zwarte stroom omhelsde. Tussen dunbevolkte groene wouden na het eerste licht,. Sloeg Settela ochtendvol kloven in glinsterend hout. Zij legde bijl aan wortel onder vale viltige zon. Haar nachtzwarte ogen vochten met vonkende verten,. Met liefde gesneden uit eerlijk gezocht gevonden hout,. Armoede droop als stroop van mottige lompen,.

Je vindt hier een selectie van mijn gedichten. Recht achter een glimlach liggen de tanden,. De opperverstopper telt af en ziet door de vingers. Hoe onschuld in zijn doolhof verdwijnt. Aan het eind van de kaars flakkert een tunnel,. Wij zijn bang met hele grote letters. En willen naar huis ook al is het te laat. Een vogel heeft geen woord voor zichzelf. Maar wij hebben een naam om mee te roepen,. In het spel dat pas begint als het afgelopen is. Wie niet gezien is, is weg! Dat komt e.

Er schuilden donkere plekken in het groene land. Toen een uit de wol gekamde dèère in de verte staarde. Daar verdween het licht en vielen knopen in de geest,. Het bloed krioelde van zwarte voorgeslachten. Vol van exegeten uit het afgegraven natte veen. Haar snelle tong likte langs de randen van de zielen. En het volkie vrat haar de woorden van het lijf. In schuren en stallen, waar het kuilgras rook,. Waarop zij zich naast Christus preekte.