Remus krążył niespokojnie po pomieszczeniu. Północ wybiła już jakoś dziesięć minut temu, a Tonks wciąż się nie pojawiała. Słyszał tykanie zegara wiszącego nad jego głową, widział wskazówki ukazujące godzinę dwudziestą czwartą trzydzieści pięć. Emocje zmieniały mu się szybko, niczym w kalejdoskopie. Z początku czuł nadzieję, potem strach, później smutek, złość, znowu nadzieję, aż w końcu całkowity jej brak.

Dedykuję Alohomorze Tej i Słodkiej Wariatce. Należą się Wam przeprosiny za tak długą nieobecność z mojej strony. Zaniedbałam bloga, nie przeczę i czuję się z tym strasznie. Może uda mi się to zmienić. 8222; Tylko, że ludzie mają wrodzony talent do wybierania tego, co dla nich najgorsze. Shelby rozejrzała się dookoła i żwawym krokiem ruszyła w stronę kawiarni znajdującej się po przeciwnej stronie ulicy. Rozglądała się przy tym nerwowo, st.

Nie ważne jednak kto co chciał, Ministerstwo nie zniosło prawa nakazującego młodym czarodziejom nauki i chcąc nie chcą dorośli musieli oddać swoje pociechy do szkoły. Długo zajęło mu przekonanie go, że nic mu się nie stanie. Remus stanął obok magicznego przejścia w ś.