Bardzo, bardzo długo zastanawiałam się, czy to w ogóle gdziekolwiek publikować. pisane pod wpływem chwili, miałam wtedy bardzo mocnego doła i musiałam się jakoś wyżyć. Z jednej strony mocno kocham, z drugiej mnie samą to przeraża i nie wiem sama, czy to ma w ogóle ręce i nogi. No nic, rozpisuję się, żeby odwlec moment przeczytania przez was tego szocika. Tak, już się zamykam. A może to i tak by nic nie zmieniło. Hanji milczała, mocniej ściskając rę.

Niedziela, 18 października 2015. Okay, to już nie jest troll. Zawieszam bloga na czas bliżej nieokreślony. Może to ten depresyjny jesienny nastrój wpływa na mnie trochę bardziej, a może jest to kolejny przejaw mojego lenistwa - nie wiem. Tak czy inaczej doszłam do wniosku, że powinnam przestać pisać. Weltschmerz, kochani, to jest weltschmerz. Więc jak widać, ani czasu, ani weny, ani humoru. PS Do folołanych przeze mnie blogów zaglądać będę - nie bójcie się xD.

Dzisiaj przychodzę z pierwszym na tym blogu fanfikiem. Ogólnie bardzo rzadko piszę fanfiki, a jeszcze rzadziej dobre fanfiki, więc jetem mocno niepewna tego, co tu dodaję. Jak zwykle dziękuję pięknie Lizzie za najlepszą korektę świata i Misie, za wsparcie stulecia. Jesteście najbardziej kochanymi Pysiakami po tej stronie Mocy i bez was nic by się nie udało 3.

Nie zaistnieję,jeśli mnie sobie nie wyobrazisz. Ale coś wciąż się psuje. Ujrzane w telewizji wiadomości,. Zmroziło wszystkich, wszystko cichnie,. Ekran gaśnie z cichym jękiem.

Atmosfera gęstniała z sekundy na sekundę i zaczynała już nieznośnie ciążyć wszystkim znajdującym się na sali, kiedy nagle stary kapelusz poruszył się. Jeden ze szwów przy krawędzi. I lat mam już ponad tysiąc,.