روزهای رندگی یک زن که 2 تا دختر داره و یه جایی خیلی دور از وطنش زندگی میکنه. مدتهاست که ننوشتم نمیدونم از کجا شروع کنم . چند سال بود که دلم میخواست بتونم اینجا برم دانشگاه اما الان بعد از ۲ هفته دوندگی دنبال کارا و سر کلاس رفتن به این نتیجه رسیدم که نمیتونم! خیلی سخته بعد ار این همه سال دوباره برگشتن به درس و دانشگاه و الان مطمئنم که از عهده اش بر نمیام. از خود بی انگیزه ام خست.

و بالاخره در ۵ مرداد ۱۳۸۹ من و او ما شدیم . ساقیا آمدن عید مبارک بادت آن مواعید که دادی نرود از یادت. خیلی وقت بود که ننوشته بودم . خب دیگه سال ٨٨ هم دیگه تقریبا تموم شد. هنوز با عنایت اوس کریم زنده ام. امیدوارم سال جدید سال خوبی برای هممون باشه پر از سلامتی شادی و موفقیت . مامانا خانومی خیلی دلم میخواست سال تحویل پیشتون باشم ولی قسمت نبود دیگه. طفلکی آقای پتو که ب.

این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید. 8207;در Facebook به اشتراک بگذارید. تهران تو اردیبهشت موزه شد.