نامه هایی که هرگز پست نشدند! قالب های نایت اسکین. جاده دلگیرست وقتی عشق همراهت نباشد. دوستان باشند اما یار دلخواهت نباشد. غربتت را از همه پنهان کنی و هی بخندی. یک نفر حتا حواسش با غم و آهت نباشد. با خودت بنشینی و از بی کسی هایت بگویی. شانه ای هم درد بغض گاه و بی گاهت نباشد. حس کنی که نابرادرها برایت دام بستند. هیچ دستی ناجی تنهایی چاهت نباشد. حس کنی تاریکی سردی وجودت را گرفته. آسمانی بی ستاره باشی و ماهت نباشد.

این شعر اولین تجربه ی سرودنم در این وزن و قالب است. ای جوان چند توصیه دارم. با معلم درست صحبت کن. پیشش آداب را رعایت کن. بچه ها را به درس دعوت کن. دائما در کلاس ساکت باش. از معلم سوال درسی کن. من نگویم شبیه ماکت باش. با رفیقان خوب دوست شویم. مسخ فحشا و دود و دم نشویم. هر چه داریم از شهیدان است. خام شیطان غرب هم نشویم. چشم رهبر به ما جوانانست. ما وطن را دوباره می سازیم. کل دنیا اگر که دشمن شد.

Quickness of the eye deceives the mind. On Who gives a shit? Želela sem posaditi drevo. Citrus, figovec, ali kaj podobno trapastega, kajti v teh razmerah, na tem območju, bi kaj takšnega le s težavo uspevalo. Pa kljub temu, nekako simbolno, zame, ki trmasto vztrajam v vseh nemogočih razmerah, kljubujem, se upogibam, ne pustim pa se zlomiti, zatreti. Nato me je izdalo telo. Škatlica je še vedno nedotaknjena in vsak dan znova razmišljam, kako je to pravzaprav idiotsko. Saj ne, da bi človek goltal table.