به نام یکتانه بی همتا. میروم در امتداد کوچه ای باریک. کز درونش یاد های کودکی هایم. عطر خوبه قصه را دارد. یاد باد ان روزگار کودکی هایم. من در آن دوران کوه را بازیچه میکردم. دشت را کوچکتر از پتدار میدیدم. آسمان را درمیان مشت هایم جا میدادم. موج دریا را پی خود میدوانیدم. من در آن دوران هرچه زشتی بود. چشم ها و قلب ها را پاک میدیدم. تا بلور صبح دم بر خانه میبارید. رد پای آسمان را از حریم خاک میچیدم. یاد بادا یاد بادا روزگار کودکی هایم.

مي دونم مهمون دو روز خونه مونه. ولي وقتي ديشب ديدم انقدر اين بازي جذبت كرد و انقدر خسته افتادي كه حتي وقت نشد غر غر هاي آخر وقتت رو بكني. مي دونم كه يه مدتي به اين نحو خواهد بود. و بعد برات طبيعي مي شه. از نشستن پاي اين بازي هاي ميخكوب كننده روي گوشي و تبلت به نظرم بهتره. بازم موندم بخرم يا نه.

بدان مثل که شب آبستن است روز از تو . ستاره می شمرم تا که شب چه زاید باز. نوشته شده در دوشنبه ۲۴ مهر۱۳۹۱ساعت توسط امید فلاح. امروز چه روزی بود خدایا . چه چیزها که ندیدم . با همین چشمهای کور شده از گاز اشک آور . با هم باشیم که این تنها رمز پیروزی است. نوشته شده در یکشنبه ۳۱ خرداد۱۳۸۸ساعت توسط امید فلاح. مخصوصا سال نوی کسی که عمرم را جلای تازه بخشید .