Piątek, 21 sierpnia 2015. 21 kwietnia, 6 lat temu. Ociężale podniósł wzrok z za kartek i spojrzał na mnie przenikliwymi, niebieskimi oczami. Jednak po chwili jego powagi i mojej niepewności uśmiechnął się. Czy mogłabym się dowiedzieć co to za książka? Niech mi pani wybaczy. Mało osób ma pojęcie, że jest w ogóle ktoś taki.

Środa, 24 czerwca 2015. 6 Du warst da noch bei mir. Minął tydzień, a ja wciąż nie mogę się nadziwić własnej głupocie. Co ja najlepszego narobiłem? Na jaką cholerę mi ta ruda była potrzebna? Gdyby nie to, teraz pewnie byłbym z Arianną. A gdzie jestem? Sam, we własnym łóżku. Nawet Andreas się do mnie nie odzywa, taki jest wściekły. A to, że spotyka się z Olgą, tylko bardziej nas od siebie oddala. 8211; Selina wtyka głowę za drzwi. Mi już wszystko jest obojętne.

Środa, 24 czerwca 2015. Dłoń mi drży, kiedy naciskam dzwonek. Czuję się tak, jakby serce miało mi zaraz wyskoczyć z piersi. Za chwilę się z nim spotkam. Ale co mam mu powiedzieć? O co będzie pytał? Drzwi się otwierają. Jestem nieco zdziwiona widokiem Stefana. Co ty tu robisz? 8211; pytam. Aż tak się denerwujesz? Idiota z ciebie, wiesz? .

Czwartek, 25 czerwca 2015. 5 W oczekiwaniu na promień słońca. Rosenheim, 9 maja 2015. Lilly unika mnie jak ognia. Nie zamieniłem z nią ani jednego słowa od tamtej nocy. Nie poradzę sobie z tym uczuciem. Nad czym tak dumasz? 8211; do mojego pokoju wchodzi Magda. Patrzę na nią zbolałym wzrokiem. Ona martwi się o niego.

Wtorek, 20 października 2015. 3 But if I try. Freyung, 18 czerwca 2015. Kompletnie nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego ona poświęca mi tyle czasu. Dlaczego ze mną rozmawia? Severin, ja mówię do ciebie.

Czwartek, 25 czerwca 2015. Siegsdorf, 20 czerwca 2015. Nadal nie mogę uwierzyć w swoje szczęście. Zerkam na śpiącą obok mnie dziewczynę. A co byś zjadła? Może być musli z jogurtem odtłuszczonym i sok z pomarańczy. Że co, proszę? Ale posłusznie wychodzę z łóżka i zaczynam się ubierać.

Wtorek, 20 października 2015. 2 Would you like to be a part of her life? Innsbruck, 6 czerwca 2015. Wpatruję się w małą z uśmiechem. Tylko dlaczego takim myślom nieodłącznie towarzyszą inne? Że jej prawdziwa mama dostała wyrok śmierci. Żyje z tykającą bombą wewnątrz własnego ciała. Że ta bomba wybuchnie za niecały miesiąc. 8211; Rosie uśmiecha się szeroko i podbiega do mnie.

Czwartek, 18 czerwca 2015. Zacznę chyba od informacji, że ten blog będzie się znacznie różnił od wszystkich poprzednich. Będzie miał również nieco inny charakter. Rozdziały będą się tu pojawiały bardzo nieregularnie, wszystko będzie bowiem zależało od mojego humoru. Tu będzie tylko śmiesznie, nie tragicznie. Nie będzie klęsk, katastrof, zdrad, intryg, knowań, morderstw, gwałtów.