Kopia pierwszej edycji mojego bloga z salon24. Na początku był przypadek, który zaprowadził mnie do salon24. Kto ciekaw, co z tego wyszło, niech czyta. Zamieszczone tutaj teksty pochodzą z lat 2007-2008.

Kopia drugiej edycji mojego bloga z salon24. A tymczasem, dzięki jednemu z tamtejszych zaprzyjaźnionych blogerów, nie tylko zostałam, ale zaczęłam znowu pisać, i to tak, że zamiast mnie wyszła. Kto ciekaw, co się innym w życiu przydarza, niech czyta.

Teksty tutaj zamieszone pochodzą z notatek obejmujących lata. I stanowią świadectwo takiego, a nie innego przeżywania wiary. Bogu polecam wszystkich odwiedzających - mam nadzieję, że z pożytkiem dla duszy - ten blog. Pierwsza publikacja przedstawionych tekstów miała miejsce na moim blogu na portalu salon24. 05 Nie chcę być smutna. 07 Mnie już nie ma.

Kopia piątej edycji mojego bloga z salon24. Powiadają, że dopiero druga powieść początkującego pisarza, nawet jeśli publikacja pierwszej zakończyła się wydawniczym sukcesem, ukazuje prawdziwą jakość jego lub jej pisarstwa. Pomyślałam więc, czemu nie miałabym skrócić i uprościć wspomnianej procedury, zaczynając swoją pisarską karierę od powieści nr 2.

Kopie okolicznościowych tekstów z mojego bloga na portalu salon24. Jeśli przejdę szybko, nie zdąży poprosić mnie o pomoc. Wiem, że potrzebuje pomocy, widzę to w jej wzroku. Bardzo spieszę się, ale nie mogę nie zatrzymać się. Poza mną nie ma nikogo w pobliżu.

Kopia trzeciej edycji mojego bloga z salon24. Potem nie przypadkiem miałam z niego wyjść, następnie zostałam w nim przytrzymana, aż w końcu zagnieździłam się tam na dobre, dokonując remanentów pamięci i spisując rozproszone wspomnienia w formie kolejnych opowiastek z życia wziętych. Kto ciekaw, ile się tych wspomnień nazbierało, niech czyta. Zdecydowana większość zamieszczonych tutaj tekstów pochodzi z lat 2010 - 2011.

Kopia czwartej edycji mojego bloga z salon24. Wszystko zaczęło się w tamtej poczekalni, wszystko zaczęło się od lektury tamtego kolorowego pisma. Dalej będzie życie, jak dotąd. Czy życie znowu znajdzie odbicie na moim blogu? Być może tak, być może nie, skąd nam to wiedzieć.

Od morza po gór szczyty. Nad morzem nie było świeżych turbotów, natomiast w górach nie było pieczonej baraniny. Tej ostatniej szukałyśmy w góralskich restauracjach, a potem tych pierwszych na rybackich kutrach. Ostatecznie moja towarzyszka podróży, Katarzyna Wichrowska. Które wcześniej w roli prezencików znad morza zażyczyły sobie po jednej wędzonej makreli. Nietani dom pielgrzyma, do którego dotarłyśmy niedługo przed północą, nie tylko bezwzglę.

Świat oglądany okiem sprytnego telefonu.

Dzisiaj wydaje nam się, jak ustaliłyśmy w rozmowie, że już na nic nie czekamy, że obie jesteśmy w pewnym sensie gotowe na śmierć. Boimy się umierania, ale perspektywę końca naszych dni na tym świecie przyjmujemy spokojnie. I co takiego znalazłam, że już nie mam czego szukać? Udostępnij w usłudze Twitter.