خدا را جا به دلهای شکسته است. کاری ندارم جز آنکه زندگی کنم. سرشار از شعور درخت اند. و خاطرات سه فصل را بر دوش می کشند. بر چهره ی تکیده ی آن ها. این برگها ح رمت دارند. پایییز رو خیلی دوست دارم اونقدر که هر سال که فصل پاییز میرسه با خودم. میگم خدایا سال دیگه زنده هستم که بازم پاییز رو ببینم! عشق اینه این روزا پیاده از سر کار برگردم خونه و درختای پاییزی رو. نگاه کنم و خش خش برگها رو بشنوم! پادشاه فصل ها پاییز است. اینها را نوشتم تا بگم حرف اصلیم را.

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد. آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست. شهد و عسل در کام من. من مرده ام تو عین جان. هم آشنا و هم نهان. فهم من از بالای تو. نی من چنین نی تو چنان. من در گمان جای تو. من حادثم تو بی زمان. من گنگم و تو خود زبان. هم در زمین هم آسمان.