Cóż jak widziałam po komentarzach. nie spodobał wam się mój wcześniejszy utwór. Oczywiście szanuję waszą opinię, jednak chcę powiedzieć że wszystko było dokładnie ułożone i tak miało wyglądać. Nie chciałam tego zmieniać nawet ze względu na was ponieważ mam do właśnie takiej Świerzej wersji sentyment. Hermiona - Hej, znamy się? To ją nieco ostudziło. Skąd mogła wiedzieć, czy to w ogóle prawdziwe informacje? Jednak z każdą chwi.

Środa, 8 kwietnia 2015. Wstaję i dotykam mojego brzucha. Od pięciu godzin nic nie jadłem. Myślę o słodkiej, czekoladowej babeczce z chrupiącą kruszonką i nagle na stoliku przede mną pojawia się taca z tuzinem moich wymarzonych słodkości. Pokój życzeń ma jednak jakieś zalety. Uśmiecham się do siebie i sięgam po jedzenie.

Nie szaleńczo, nie serdecznie, tylko śmiała się, chociaż nie było w tym nic śmiesznego. Był to wymuszony śmiech, który nie brzmi w ogóle. Hej, Lucy - zagadnął ją chłopak, którego nie znała. - Chcesz chusteczkę? A myślałam, że się śmieję. Jak można się tak pomylić. Lucy, ogłoszę uczniom, iż zostałaś ze szkoły wydalona, nie przeniesiona, by uczeń który ma kontakty z innym z tamtej, nie opowiedział jej o tobie, ani o tym, kim jesteś.