Położony w dwudziestej alei bar Golden Rain zupełnie opustoszał. Było to najrzadziej i najbardziej niechętnie odwiedzane miejsce na całym archipelagu. Może było to spowodowane niecodziennymi gośćmi; może położeniem baru. Ci jednak, którzy mieli coś na sumieniu, uważali miejsce to za idealną placówkę do tajemnych spotkań i innych spraw, które nie do końca były legalne nawet w dzielnicy bezprawia. Chcę się napić, kobieto! Warknął Kid, przybierając groźniejszy wyraz twarzy.

Jako iż nagle słuch o Ran Nishi zaginął, postanowiła ona wrócić do was z podróży w poszukiwaniu weny, by złożyć piękne, świąteczne życzenia! Myślę, że nadszedł w końcu okres, kiedy czas wziąć się za siebie, dlatego po tych wszystkich wspaniałych prezentach, postaram się, aby przyfrunął do was jeszcze jeden, w postaci kolejnego rozdziału. Całuję i ściskam bardzo mocno.

Biegłam najszybciej, jak tylko mogłam. Oddaliłam się od miejsca walki, jednak to nie był moment, aby się cieszyć. Mknęłam, nie oglądając się za siebie. Czułam się, jak gdybym była ofiarą, a on łowcą. Zeskoczyłam na ziemię i zaczęłam mknąć między drzewami. Co teraz? Złapałam obiema rękoma usta, w celu powstrzymania głośnego, nierytmicznego oddechu.