Niedziela, 14 czerwca 2015. Siedzę i się na nią patrzę. Ona, zaś unika kontaktu wzrokowego ze mną, którego ja tak pragnę. Amy doprowadza mnie do szaleństwa. Nie mogę przestać o niej myśleć. Nie wiem, co mam z nią robić. Nie wiem, co mam do niej mówić. Myślałem, że wszystko pójdzie łatwo jak z każdą.

Rzadko cokolwiek poprawiam, ponieważ jestem leniem, dlatego nie zjedzcie mnie jak będzie coś bezsensownego ;P. I jak wam się podoba? Muszę.

Tam, gdzie są ukryte moje demony. Środa, 29 lipca 2015. 8222;Przez wszystkie wieczory księżniczka pozwalała się pieścić. Ale ten, co ją pieścił, zaspokajał jedynie swój własny głód. Jej tęsknota była płochliwą mimozą, wielkooką bajką wobec rzeczywistości. Nowe pieszczoty napełniały jej serce gorzką słodyczą,. Księżniczka poznawała ciała, szukała jednak serca;. Nie widziała nigdy innego serca niż własne.

Przez całą drogę Cara nie odzywa się do mnie ani słowem, a ja także nie zaczynam rozmowy, czekając aż znajdziemy się w bardziej ustronnym miejscu. Przez głowę wciąż przemykają mi sceny z minionego spotkania, gdy Cara wprowadza mnie do pomieszczenia, które ma być moim pokojem. Okazuje się ono identyczne jak to w którym się obudziłam. Wyjaśnia Cara, gdy zauważa moje zdumienie. Możesz tu zrobić co zechcesz. Otwieram szeroko oczy ze zdumienia. 8212; Coś, czego .

Dzieli je taka cienka linia. 20 Wcale nie takie wesołe miasteczko. Przez cały weekend spędzałam praktycznie każdą wolną chwilę z Charliem. Zbywałam wiadomości i telefony od przyjaciółek, chodziłam z uśmiechem przeklejonym do twarzy, czułam się tak dobrze, jak nigdy w życiu. Miałam wrażenie, że w końcu coś zaczęło się układać. Że od teraz będzie dobrze. Przy Charliem wszystkie moje problemy wydawały się być prostsze do rozwiązania. 8211; Gdzie idziemy najpierw? .

03 Rozstania i powroty? Czy kundel właśnie zrobił to co zrobił? O mój Boże. Gdzie on do cholery jest? Mam ją wciąż na sobie. Kiedy słyszę dźwięk budzika podskakuję jak poparzona.

Game In Darkness - Rozdział 2. Też będzie ona z opowiadaniem, ale o tobie.

Piątek, 14 sierpnia 2015. Jeden z nich obył się bez patroli, a w ciągu pozostałych dwóch Tony i jego towarzysze też za często nie wylatywali. Burzliwa pogoda nie była łaskawa dla lotników, wichry i deszcze stawiały użyteczność samolotów pod znakiem zapytania. Czas spędzany w porcie upływał na niekończących się pracach gospodarczych, ćwiczeniach .

Wszedłem, a raczej wparowałem, do Sali Narad, w której czekało na mnie kilku dowódców. Część z nich wyruszyła na wojnę, a część postanowiła pozostać, aby na spokojnie przemyśleć kolejny plan działań. Na wielkim stole leżały rozłożone mapy. Dowódcy podzielili się terytoriami, aby skuteczniej pozbyć się tych gnid. 8211; Coś się zmieniło? 8211; zapytałem w nadziei, że któryś z nich mi powie, że liczba demonów zmalała.