Niedziela, 18 października 2015. Okay, to już nie jest troll. Zawieszam bloga na czas bliżej nieokreślony. Może to ten depresyjny jesienny nastrój wpływa na mnie trochę bardziej, a może jest to kolejny przejaw mojego lenistwa - nie wiem. Tak czy inaczej doszłam do wniosku, że powinnam przestać pisać. Weltschmerz, kochani, to jest weltschmerz. Więc jak widać, ani czasu, ani weny, ani humoru. PS Do folołanych przeze mnie blogów zaglądać będę - nie bójcie się xD.

Percy i Annabeth, czyli zakochani herosi. Miłość dwojga herosów pełna przygód i wyzwań, którym może nie uda im się podołać. Czwartek, 29 października 2015. Wiem, co mówiłam i nie będziesz mi tu kłamczyć, więc masz zacną dedykację Piotrze. A do wszystkich innych kochanych czytelników - wyjątkowo i niespodziewanie rozdział pojawia się dzisiaj, jako maaaalutkaa rekompensata za to, co było, a raczej czego nie było ;D. I sorki Nessi za brak wykorzystania twojej wersji losów Nicole xd.

Wiem, że od dłuższego czasu nie ma rozdziału, ale mam teraz dużo na głowie. Co nie oznacza, że się obijam, bo na innych blogach o półbogach coś się pojawia. Tylko na tego mi jakoś brakuje czasu. Dlatego przychodzę do was dzisiaj z bonusem.

Odbierając połączenie od pracodawcy, bądź zleceniodawcy, zawsze oczekiwała czegoś niespodziewanego, niemożliwego lub najgorszego. Zazwyczaj nikt jej nie zawodził. I tym razem też tak było. PS Odwiedziłem Paryż, urocze miasto. Wtedy telefon wydał sygnał raz jeszcze. Jesteś gotowa, aniołku? Oderwali .

Niedziela, 4 grudnia 2016. Podobno przed śmiercią człowiekowi migają przed oczami sceny z życia. Spadałam do gara pełnego jakiegoś płynu, krzycząc. Nie mogłam myśleć o niczym oprócz tego, że zaraz zginę. Posejdona! Jeśli szybko czegoś nie wymyślę, to mi się stopy spalą.