ne zamandır o sarı dolmuşların olduğu duraklara, ido iskelesine bu kadar yaklaşmamıştım. kulaklarıma bazı sesler geldi sanki. deniz otobüsüne yetişmek için koşuşturmanı, sabah mahmurluğunu. akşamları orada buluşmamızı da özlemişler. gündüz olsa martılar da aynı şeyleri söylerdi eminim. Sonra, metin tabii k.

Varoluşun kendi evimizin hiçliği kendi sürgünlüğümüz olması mümkün mü? Zamanda Düşüş, Ezeli Mağlupların Kutsal Kitabı. Cumartesi, Temmuz 26, 2014. Kelimelerin -yumruklar gibi- çeneleri kırdığı bir dil düşlüyorum. Her bebeği müstakbel bir III. Öyle bir an oluyor ki kendini taklit edemiyorsun. Ben-i terk eder etmez, uyurum.

Bir gözüm yoktu benim,. Kim görse, kim hissetse yaşayan gözümü severdi. Ben onlardan hep uzak kaldım;. Görmeyen gözümü sevenlerin peşinden gittim. Sağlam bacağımla değil, aksayan bacağımla. Ben kimi sevsem kör, topal sevdim. Çocukluğum giderek öyle sarardı ki;. Ben Feneri, bahçesiz sevdim. Vatansız Bir Doğulu Sadık Hidayet.