Ofis toplaşmalarından da yıllardır kaçtığımdan, biletleri. İnsanların ofis dışında da kaynaşmaya zorlanmasına gıcığım. Sandım ki bir tek ben evden geleceğim, herkes ofisten topluca çıkar, bir şeyler yiyip içtikten sonra tiyatroya intikal edilir.

Oysa bize en az Marco Polo kadar yolda olmayı çağrıştıran, onun kadar ünlü olmasa da kendine has namı olan başka bir canlı vardı ki; o da leylekti.

Atlar koşuyor her vakit seninle içimde,. Bunca gürültü patırtı , iki satır yazın için mi. Bunun için mi ,böyle can çekişmelerim,. Iki satır kelamın için mi iki gün süren yürek ağrım. Atlar koşuyor içimde dört nala,. Ezerek sonbahar yaprağı ile dolu tozlu toprak yolları,. Tek bir sözün hayalken,. Öpmek mi seni umduğum ,ne gam. Atlar koşuyor içimde,onların sesi karışıyor yürek çarpıntılarıma. Ahh şairlik kim ,ben kim,. Benim ki sadece bir sitem,atlarıma.

Kimlerden Rahatsız Olurum ve Hemen Yolumu Ayırırım. Cahilliğinin farkında olmayan ve övünenlerden. Kendine feci şekilde hayran olanlardan. Hassasiyetlere ve kültürel değerlere önem vermeyenlerden. Başkalarının yaralarını kurcalayıp kanatmaya çalışanlardan. Hizmet aldığı kişilere kötü davranan, gittiği restoran, kafeterya gibi yerlerde bardak, çatal, kaşık kirli olmadığı halde lekeli diye olay çıkaranlardan,.

Resmimin yerine ben seveceğim seni. Sen sevmek isteme beni senin ellerini tutmak istemiyorum. Ben resmine aşığım, ölünceye kadar da onu seveceğim. Bu zamanının çok ötesindeki filmi izlemeniz dileğiyle.