Τετάρτη, 2 Απριλίου 2014. Η αλήθεια είναι όλη εδώ. Η αλήθεια που δεν έμαθες ποτέ, όχι επειδή σου την έκρυψα, αλλά επειδή την έκρυβα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ήμουν ειλικρινής, έλεγες. Πόσο δίκιο είχες! Ήμουν ανειλικρινής με την ψυχή μου, φοβική με την ίδια μου την υπόσταση. Δε με γνώρισες ποτέ, όσο ικανός κι αν ήσουν στο να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους. Μου μιλούσες για μια πυρηνική αλλαγή που επιβάλλεται να βιώσω ώστε να δω τα λάθη μου.

Κυριακή, 9 Νοεμβρίου 2014. Και ναι, είμαι ακόμα εδώ. Από την τελευταία φορά που έγραψα κάτι εδώ πάνε, χμου. Οι τελευταίοι μήνες ήταν αρκετά δύσκολοι από πλευράς μετακίνησης μιας και ο τυραννίσκος μου ήτανε μεγαλούτσικο αγοράκι και στο τέλος απλά καθόμουν όλη μέρα και έδινα εντολές.

Back then, when that unique days were rising. Παλιότερα βγαίναμε και συζητούσαμε με τις ώρες. 2 ώρες και θα μας έφτανε. Μετά θα συνεχίζαμε πάλι τις αμπελοφιλοσοφίες στα διαλείμματα. Και τώρα συζητάμε, δε λέω. Μόνο τώρα κοιτάμε να βολεύει. Τους πάντες και τα πάντα. Κοιτάμε τι μέρα είναι αύριο και τι λέει το. Κυνηγάμε τις μέρες, ή.

Κάθεται πλέον μόνος, αφού σκότωσε την Συνείδηση και έθαψε το πτώμα της κάπου στο υποσυνείδητό μου. 8230; Για ένα Θεό που ζητάει αίμα,. Μέσα από τα ματωμένα μας ρουθούνια. Πετρέλαιο, και αίμα για όποιον κρατηθεί,. Να πεθάνει λίγο μετά την μάχη. Μόνο με τα στέφανα του προδότη. Ο αστός χάλασε τον πόλεμο,. Και τώρα κόβει τις δάφνες από το κορμό. Στο τοίχο απέναντι μου βλέπω την σκιά μου.

Σάββατο, 3 Αυγούστου 2013. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Πέμπτη, 1 Αυγούστου 2013.