Σάββατο, 5 Ιουλίου 2008. Ζάχαρη στα χείλια, κεντρί μέλισσας η σκέψη. Μικρά πνιχτά βογγητά πόνου μου,. Θλίψη, χαρά, ευτυχία, αγάπη. Σημεία στίξης φωτεινά πάνω στο μαύρο μου. Σαν μικρά ξανθά κεφαλάκια κουρνιάζουν. Στη λακουβίτσα του λαιμού μου,. Μα πάλι δε με νοιάζει. Σαν τα λουστρίνια μου, κόκκινα παπούτσια.

Μιά γυναίκα κάπου μεταξύ σκηνής και πλατείας . Περίμενα πολύ καιρό για να σε δώ. Όταν με κοίταξες πάγωσε η βροχή. Και έπεσε το σύννεφο σε ξέρα να βουρκιάσει. Γεννήθηκε στο νησί ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Η μάνα του όταν της τον έδειξαν του χαίδεψε το κεφάλι και αποκοιμήθηκε για πάντα. Απο τότε ψάχνει στα δάση να δεί το χέρι της πάνω σε κάποιο κορμό ή στο βυθό της θάλασσας. Θα μας δοθεί το χάρισμα και η μοίρα. Να πάμε να πεθάνουμε μια νύχτα. Στο πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας;. Χωρίς ναν το γρικούμε θα γελάμε.

Posted by svorak under Uncategorized. Posted by svorak under Κέρκυρα. ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.

On 9 Μαρτίου, 2011 by Αναμοχλευτής. Όλοι στην πολυκατοικία μας ξέραμε τον Άσχημο. Ήταν ο αλητόγατος της γειτονιάς. Ο συνδυασμός αυτών των πραγμάτων με το γεγονός ότι έζησε όλη τη ζωή του στο δρόμο, είχαν επάνω του συγκεκριμένα αποτελέσματα. Κάθε φορά που έβλεπε .