این روزها دنیا برایم از خانه کوچکتر است. تنها سلفی است که می ماند. یک عکس هست که ایستاده ام روی پله های سی و سه پل لا به لای بچه ها . به زور خودم رو کش و قوس میدهم تا در قاب دوربین جا بگیرم و توی عکس نشانی از من باشد . ردیف جلویی ها پایشان در آب زاینده رود است. یک عکس هست که من و رفیقم پیچیده ایم بهم . داشتیم برای کنکور در بالکن خانه ی ما درس میخواندیم. توی عکس معلوم نیست دست مال چه کسی است یا پا مال کی. از عکس اول زاینده رود دیگر نیست . دوتا از آدم هایش هم دیگر نیستند .

Forgot Password or Username? Deviant for 5 Years. This is the place where you can personalize your profile! By moving, adding and personalizing widgets.

دست نوشته های یک دانشجوی برق. زندگی کوچ امید است از این دل به دگر. نگریستن در چشم کودک یتیمی است. که از پس پرده ی شوق به انسان! اميد را انتخاب كن.

اداره آموزش و پرورش لردگان. پایگاه اطلاع رسانی دفتر معظم رهبری. دانشگاه علم و صنعت ایران.