But I Need That One Thing. Sobota, 14 lipca 2012. Dlaczego się nie rozpakowujesz? Zapytała mama, wchodząc do mojego pokoju. Wiesz Jakoś tak mi się nic chce. - Napomknęłam,podnosząc się z łóżka. - Podała mi pudełko zapakowane w kolorowy papier. - To na osiemnaste urodziny, wszystkiego najlepszego córciu. - Wzięłam się za otwieranie prezentu. Gdy zdarłam papier, otworzyłam pudełko, oczom ukazały mi się kluczyki od samochodu. - Kluczyki? Cześć kochanie, dojechaliście do hotelu? .

Ostatni rozdział na tą chwilę. Chłopak mocno ją do siebie przytulił i westchnął ciężko, jakby pozbywał się długo ciążącego na jego sercu balastu. Jay podrapał się krótko po głowie, przyglądając się tej scenie.

Czasami wystarczy jeden uśmiech, aby dzień stał się lepszy. Niedziela, 24 listopada 2013. Nie łatwo mi jest opuszczać tego bloga. Był on moim pierwszym i jest mi ciężko. Ale, tak jak obiecałam, założyłam nowego bloga z nowym opowiadaniem.

Sobota, 15 lutego 2014. Kiedy weszłam do domu, modliłam się, żeby tylko nie było tam Nathana. Nie wiadomo co by zrobił, gdyby zobaczył, że jest ze mną Aaron. Pospiesznie zamknęłam za nami drzwi i skierowałam się do salonu. Ładnie tutaj - przyznał chłopak. Dziękuję - odpowiedziałam uśmiechając się do niego - Nath urządzał. Yhmm - mruknął lekko zirytowany. Chcesz coś do picia? Spytałam, gdy zauważyłam, że Aaron ciągle rozglądał się po mieszkaniu. Tak, jak możesz to nalej mi wody.