My imaginary world of words and thoughs. Piątek, 23 grudnia 2016. Od zawsze pragnęłam mieć własnego konia. Może i nie jeździłam jakoś fenomenalnie, ale sama możliwość przebywania wśród nich, sprawiała, że serce drgało mi radośnie. To spojrzenie mądrych oczu, lśniąca sierść i bijące od nich. Nie, nie poniósł, po prostu pogalopował.

Słońce przeszło już wyraźnie na zachodnią część nieba. Wyszła na totalną idiotkę, która jechała przez pół Niemiec po to, by wziąć udział w imprezie urodzinowej swojego. no właśnie, kogo? Jakim cudem nie sprawdziła w Internecie, kiedy ma urodziny? Jak to się stało, że tego nie widziała? Boże, jaka masakra! .

Per aspera ad astra? Czwartek, 1 grudnia 2016. 8211; Tosiek, nie bądź buc. 8211; Spadaj, nigdzie nie idę. Zrób to dla mnie? Socha siedziała przy stole z idealnie białym obrusem, w strefie, w której wiek nie przekraczał lat dwudziestu pięciu, i nie zamierzała odpuścić. Panna młoda nawoływała, żeby wszystkie niezamężne weselniczki podeszły, ale Tośka wcale nie zamierzała mieszać się z durnym, wierzącym w idiotyczne zabobony plebsem. A już na pewno nie dla tego ryżego dziwadła.

1 I że ci nie odpuszczę. So wake me up when itʼs all over. When Iʼm wiser and Iʼm older. All this time I was finding myself and I. Didnʼt know I was lost. To samo, co od pięciu tygodni. W momencie, w którym po raz pierdylionowy w ciągu ostatnich dwóch miesięcy usłyszałam te ZASRANE ORGANY, wiedziałam, że zaczyna się mój cykliczny koszmar. Problem w tym, że co noc jest dokładnie taki sam. Ręka z naprzeciwka zbliża się do koronki, i zbliża.