Rozdział 16 - Nazywam się Mizu Fullbuster. Nashi kiedy się wreszcie obudzisz ile można na ciebie czekać! Pani Lucy już dawno wstała! A co mnie to. A powinno bo dzisiaj mamy spotkanie z tą całą zielarką. Zapomniałaś jaką mamy misję? A więc ruszaj się! Śniadanie nam całkiem zjedzą! Nashi wyślizgnęła się z trudem wielkim z łóżka lecz poślizgnęła się na szaliku, który dostała kiedyś od ojca. Szybko ubrała się, związała dwa kucyki z tyłu głowy i zeszła pospiesznie razem z Mizu na dół.

Głośniejszy pomruk, który wydobył się z mojego gardła czy lekkie pocałunki, wędrujące wzdłuż linii mojej szczęki. Odruchowo odchyliłem głowę, czując muskanie na szyi. Ciepła dłoń przejechała po mojej klatce piersiowej, by na końcu zatoczyć powolne kółka na brzuchu. Westchnąłem pod nosem, rozchylając w końcu powieki. Co ty tu robisz? Odparła, znów przysuwając się bliżej.

Zaczerpnąłem głośniej powietrza, czując, jak cholernie mocno boli mnie gardło. Coś przyciskało mi się do twarzy, a ja nie do końca wiedziałem, co to takiego. Z daleka dochodziło do mnie ciche pikanie. Dopiero po chwili zorientowałem się, że nie jest to jedyny dźwięk, jaki się pojawia. 8211; wydusiłem zachrypniętym głosem. Już wszystko jest w porządku. Nie sądziłem, że zareaguję tak emocjonalnie. Ale z drugiej strony nie widziałe.

Wtorek, 25 października 2016. Zamrugałam kilkakrotnie powiekami, powracając na ziemie z głębi własnych przemyśleń, po czym zaprzestając wgapiania się w okno odwróciłam za siebie i strzeliłam mentalnego plaskacza w czoło. Krasiński, won z mojego mieszkania w tym momencie. Ej, to już nie jestem Vence? Więc poczuj się jak tajny agent i znajdź drzwi wyjściowe. No nie bądź już taka królowa śniegu. Trzeba się cieszyć! Katarzyno Ziółkowska, czy zechcesz m.