Sobota, 11 lipca 2015. Portret siedział po turecku i obracał w dłoniach swoją tiarę, wyraźnie znudzony. Pod sufitem kręciła się zbłąkana mucha. Chupacabra wpadł do pokoju, energicznym ruchem zapalił stojący na stoliku świecznik.

Nie wiem kiedy bedzie następna, ale będzie. Świt nie różnił się wiele od poprzedniego. Wschodzące słońce barwiło na czerwono niskie czasze wzmacnianych stalą bunkrów, w których mieściła się baza RU-CZ01. Daleko na zachodzie widoczne były upiorne ruiny miasta, które niegdyś było Czelabińskiem. Anielica wzniosła oczy ku niebu, ale posłusznie odgarnęła granatowe pasma do tyłu i poprawiła luźny węzeł. Gloria przesunęła palcami po nawikomi.