Poniedziałek, 13 lipca 2015. Hej, miałam tutaj już nic nie dodawać, ale mam taką sprawę, wydaje mi się, że ważną. Postanowiłam, że przeczytam to opowiadanie jeszcze raz, na spokojnie i postaram się poprawić wszystkie błędy, przy okazji może coś dodając. Nie chodzi o nowe rozdziały, ale o rozwinięcie tego, co już tutaj jest. Zastanawiam się również nad usunięciem wszystkich obrazków z treści, ale to już nie jest ważne.

I o tym co już nie wróci.

Siedziałam w brązowej pościeli przyjaciółki, łza jedna po drugiej ciekła mi po policzku zostawiając szare ślady. - Zobacz co sobie zrobiłaś - powiedziała zabierając moją prawą rękę od lewej. Tak bardzo chciałam, żeby to był sen, że z nadgarstka, który szczypałam zaczęła lecieć krew. Powycieraj się trochę, wyglądasz okropnie - powiedziała podając mi nawilżane chusteczki. Zrobiłam co mi kazała, ale nie obchodziło mnie jak wyglądam.

Choć nie mówią tego wprost, wiem, że uważają, że maczałam w tym palce. To dlatego, że mieszkam sama na odludziu. Ale to nie ja zabijam ludzi. Nawet by mi to przez myśl nie przeszło. Jestem strażnikiem przyrody, a odebranie czyjegoś życia jest wbrew naturze. Chciałabym jej jakoś pomóc, ale nie wolno mi się wtrącać. Niech Bóg nad tobą czuwa, Morgano Connelly. 14 października 2012, teraz.