Witam wszystkich po mojej nieobecności. Piszę ten post z wielkim bólem serca. Uwierzcie, że odkładałam to już od dłuższego czasu, ale nie mogę trzymać was dłużej w niepewności. Kochani! Jak wiecie chodzę teraz do trzeciej klasy gimnazjum, do klasy dwujęzycznej rozszerzonej i jest mi trudno pogodzić pisanie z nauką, korepetycjami i zajęciami dodatkowymi. Natomiast postanowiłam, że nie odchodzę. Nie potrafię żyć bez pisania.

Wychodzę-zwróciłam się do matki, kierując do niej tylko jedno słowo na odchodne. Dave, Nicki w szpitalu. Potrzebowałam pobyć sama, bo ktokolwiek znajdował się w moim pobliżu, powodowało to skok moich nerwów ku górze. Może ja po prostu nie nadawałam się do tego, żeby żyć pośród ludzi? Śledzisz mnie, czy co? .

Przez następne kilka dni Naomi nie czuła się najlepiej. W nocy miewała gorączkę, a ból jaki przeszywał jej rozpalone gardło był nie do zniesienia. Najgorsze było to, że opuściła kilka dni na uczelni, a zbliżało się właśnie kolokwium, którego nie mogła zawalić. Przyszła jej pewna myśl do głowy. Odebrał już po dwóch sygnałach. Jasne, nie ma sprawy. Mógłbym ci je przywieźć nawet dzisiaj gdzieś ok. Co ty na to? Nie chcę się narzucać.

Głodna miłości, zachłyśnięta chwilą. Nadal wspomina moment, gdy szli nocną alejką. Kiedy dostała od pijanego adoratora butelką w głowę, a Mulat dzielnie mimo wszystko potrafił ją obronić i w silnych ramionach zanieść do domu. Czuła się jak Królewna, wyratowana przez swojego bohatera. Pierwszy papieros, pierwszy zapach śmierdzącego oparu, właśnie z nim.