Czwartek, 21 maja 2015. Już dawno nie bylo rozdziału a po za tym opuściłam się w czytaniu waszych blogów. Dlatego proszę aby w komentarzu daliście linki do swoich opowiadań. Tak bez słowa zniknęliscie? Zapytałem z udawanym wyrzutem. Musieliśmy, byliśmy gonieni przez cyklopa. Nie usłyszałem reszty bo oberwałem czymś w głowę.

Nie musicie czytać tej części. To moje pieprzenie o miłości do akcentów. A z australijskim albo rosyjskim, to już w ogóle. To z kolei możecie przeczytać. Swoją drogą, nie spodziewajcie się następnego rozdziału zbyt szybko, chyba, że takiego krótkiego jak ten, ale w to też wątpię xDD. Grunt, że zabawa przednia. Podniosłam się z ziemi i wzięłam swój plecak. Zsunęłam również z ramion kocyk, bo tu.

Hrubé chyby, které děláš při péči o vlasy nejspíše i ty.

Napisz komentarz na dole i powiedz mi czy dalej mam pisać na bloggerze. Wasze komentarze zawsze wspierały mnie na duchu i pomagały cokolwiek napisać. To wszystko robiłam dla Was i tak mnie to wciągnęło, że stało się moim hobby. Uwielbiam pisać i to się stało za Waszą sprawą! Udostępnij w usłudze Twitter.

Rzuciłam na podłogę torbę z książkami i złapałam małą, czarną torebkę. Przewiesiłam ją przez ramie i wyszłam uprzednio łapiąc kanapkę, którą robiła sobie Lou. - Dziewczynka zrobiła nadąsaną minę, ale już po chwili złapała całuska, którego jej wysłałam. Stanęłam przed dwoma śnieżnobiałymi nagrobkami.