8222;Żadna godzina życia nie została zmarnowana, gdy się ją spędziło w siodle. Druga niedziela Dni Otwartych zapowiadała się dla mnie dużo bardziej nerwowo, niż pierwsza. Tak naprawdę nie miało dla mnie większego znaczenia jak źle wypadnę w ujeżdżeniu. Sprawiało mu przyjemność pokazywanie mi, jakim śmieciem w jego oczach byłem? Nie miałem pojęcia. Musiałem jednak dać z siebie wszystko, by mieć poczucie, że zrobiłem wszystko, co w mojej mocy.

Środa, 1 października 2014. Dziękuję wam wszystkim za to że jesteście! Mimo że ostatni rozdział był dodany 15 miesięcy temu - wy nadal wchodzicie i czytacie to opowiadanie i tym sposobem liczbą wyświetleń dobiliście do. Za co bardzo bardzo wam dziękuję bo na prawdę nigdy nie spodziewałam się takiego efektu i jestem pod wielkim wrażeniem i jeszcze raz serdecznie dziękuję! Udostępnij w usłudze Twitter. Niedziela, 28 lipca 2013.

Who are you to take over my mind. With your eyes on me? All for you I am climbing the sky. Odszukałam w torbie telefon i zadzwoniłam do rodziców, aby powiedzieć im, że przyjadę do domu znacznie później, niż się tego spodziewałam. Próbowałam policzyć w myślach, o której godzinie dojadę do domu, co mnie zdenerwowało. Nie miałam jednak innego pomysłu na rozwiązanie tej sytuacji niż czekanie na opóźniony pociąg na dworcu. Zaczynałam robić się głodna, .

Nas colinas verdejantes que o vento sopra no ar. Talvez traga aquela rosa que muitos querem amar. Mesmo diante de discórdia, eu ainda posso poetizar. Domingo, 12 de outubro de 2014. No horizonte da vida, cada coisa acontece. Mas na minha tem uma que me aborrece. É o amor que já me esquece. Um pouco já passou, e o futuro passará,. Mas oque eu estou passando. É só DEUS pra me consolar. Uma guerra nuclear faz estrago.