Piątek, 20 grudnia 2013. Znacie to piękne uczucie, gdy budzicie się rano przy osobie, którą kochacie? Gdy otworzyłam oczy, obok mnie leżał Zibi, czyli jednak te wszystkie wydarzenia nie były pięknym snem. To już jakiś postęp! No, a na dodatek wyobraźcie sobie ten piękny widok, jeszcze śpiącego siatkarza. I jak tu się nie uśmiechać? Wstałam tak, by nie obudzić mężczyzny, niestety, nie udało mi się to. Spytał Zbyszek, gdy tylko zdążyłam wstać, kierując się w stronę łazienki.

Z lotniska odebrał mnie tata z Osmanym, który nadal poruszał się o kulach. Tata zawiózł mnie do domu. Pogadałam chwile z rodzicami i Osmanym jak tam w Polsce po czym poszłam do swojego pokoju. Pół godziny później usłyszałam pukanie do pokoju. Rodzice są w domu? Nie Twoja mama w pracy, a tata na treningu. Byłeś na rehabilitacji? Aha, a która godzina? Było idealnie i może być tak dalej.