Wednesday, April 18, 2007. خوب یک سال دیگه هم گذشت و بابای پیر این وبلاگ باز هم یکسال پیرتر شد! اما نگران نباشید هر چقدر هم پیرباشم با داشتن بروبچه های واقعی و مجازی. که به یاد آدم هستند. هر روز جوون و جوون تر می شم. رو که می بیینید نتیجه یک جشن کوچولوی تولده برای یک بابای گنده! جای شما خالی کیک اش خیلی خوش مزه بود! باز هم ممنون از اینکه به یاد من هستی . چشم به محض اینکه از حال و هوای جشن تولد در آمدم همه این کاغذ رنگی ها رو جمع می کنم.

از این جبر جغرافیایی ملولم. مي خواستم بنويسم و صدام رو بگوش خيلي ها برسونم . هميشه دوست داشتم گذشته ها رو به قصد پيوند زدن به امروز و به نيت يافتن ريشه هاي علاقه اي كه به كاريكاتور داشتم زير و رو كنم و در اين دو سال تموم سعي و تلاش خودم رو كردم . اما الان حس مي كنم كه ديگه وبلاگ نمي تونه من و ارضا كنه و ديگه نمي تونم در اين محيط كار كنم! خيلي برام جالب بود اولين نظرخواهي.