Poniedziałek, 17 sierpnia 2015. Czwartek, 13 sierpnia 2015. Wyobraź sobie, że w jednej chwili życie, które znasz, kończy się na zawsze.

Powoli wszedłem do Skrzydła Szpitalnego. Zauważyła mnie, ale nie kazała mi wyjść. Hej - uśmiechnęła się blado. Zapytałem niepewnie, wskazując na krzesło. Razem z Bellatrix siedziały w kuchni i wertowały książkę z przepisami, szukając jakiegoś, który nadałby się na tą okazję. - odpowiedziałam jej trochę głośniej.

Zaczęłam pakować swoje ubrania do walizek. Podświadomie cieszyłam się, że spędzę trochę więcej czasu z Draconem. Może jeszcze będzie między nami dobrze? Patrzyłam na niego, gdy on nie patrzył na mnie. Jakoś bałam się spojrzeć w jego oczy. Zobaczyłabym w nich smutek i poczucie winy, przez co dostałabym wyrzutów sumienia. Może zamiast meksyku pojedziemy do. Hiszpanii? Spytał, strasznie zdenerwowany. Zdziwiła mnie jego nagła zmiana planów.

Zanikł wraz z marzeniem, które schowałeś głęboko w sobie, aby go nie dostrzeżono. A jeżeli ktoś zauważy? Boże, daj odpowiedź, jeżeli tam jesteś - pomóż. Czy życie ma sens, jeżeli nie możesz go nikomu poświęcić? Może matka ma rację? Pudrowy róż sukienki podkreślał biel jej skóry, wysokie szpilki wyszczuplały drobną łydkę, eleganckie fale na włosach podkreślały kości policzkowe, - Może jestem piękna - dodała. Zawstydzona tą myślą, lekko zarumieniła się.

, Co było, a nie jest. Trzeba coś stracić by coś docenić, żeby odzyskać trzeba się zmienić. Ostrzegam, iż sceny w tej miniaturce są drastyczne i nie odpowiadam za zużyte chusteczki lub zrytą psychikę. Zaczynała się z lekka niepokoić. Była prawie dwudziesta druga, a jego wciąż nie było. Przecież już dawno skończył pracę. Jej kojący głos dodał mu sił.

Miniaturka XVII - Śnieg, dym i krwawe łzy. Zirytowana wstałam i poszłam do łazienki. Przez ścianę mogłam usłyszeć rozmowę telefoniczną mojego ojca. Tak kochanie, jutro przedstawię cię rodzinie. nie przejmuj się Freyą, poradzę sobie z nią. Po kilku minutach wyrzuciłam peta przed siebie i nerwowym ruchem sięgnęłam po następnego. Usłyszałam tak kochany przeze mnie głos. Mimowolnie kąciki moich ust uniosły się nieco. Myślałam, że nie palisz - odparłam.

Tylko człowiek, który kochał umiera jak człowiek. Sobota, 12 lipca 2014. Po przekroczeniu drzwi Brightness spojrzała badawczo na przyjaciółkę. Jej spojrzenie przeszywało Narcyzę na wylot, lecz ona tylko się roześmiała. O co ci chodzi Vivienne? Jeśli sądzisz, że cokolwiek się wydarzyło to niestety się mylisz. Krzyknęła Viv poczym objęła Black za szyję i wystawiła język.

Witam po tak długiej przerwie. Jeżeli ktoś myślał, że ten blog umarł albo jest w końcu wyczekiwany rozdział Ogroxy - przepraszam. Nie mniej, na pocieszenie mam dla Was coś innego. Miniaturkę z OTP Week, napisaną przeze mnie. Mam nadzieję, że tym sposobem zachęcę kogoś do udziału w akcji! Dedykuję tę mini Shooter. Chociaż, ona i tak tego nie przeczyta. Czarownik bardzo czujnie obserwował ją podczas snu.