5 października 2014, Hotel Shibuya, Tokio. Ociężale sięgnął po telefon, żeby wyłączyć denerwujący budzik. Powoli usiadł, przecierając zaspaną twarz dłońmi. Niechętnie wstał, kierując się do kuchni. Światło poraziło jego oczy, w wyniku czego potrzebował parunastu sekund na przywyknięcie wzroku. Nastawił wody na kawę, otwierając lodówkę w poszukiwaniu czegoś dobrego na śniadanie. Potarł kark, ziewając przeciągle.

Wtorek, 3 listopada 2015. 8212; O Boże, Boże, Boże. Tego było dla niej po prostu za wiele. Czuła się, jakby ktoś wyszarpał jej dusze i wepchnął do zupełnie innego ciała, ciała, które jej nie słucha, ciała, które wczoraj wyczyniało rzeczy, o których jej wstyd było nawet pomyśleć. Tylko Cana nadal stała na środku pokoju, zanosząc się śmiechem. 8212; Coś czuję, że to będzie zabawne.

Czwartek, 18 czerwca 2015. Jesteśmy w przewidywanej połowie opowiadania. Mam nadzieję, że akcja tak się rozkręci, że rozdziałów wyjdzie mi więcej niż te planowane 50. A tobie, co znowu? Aha Nieważne. Pewnie znowu brałeś moje tabletki.

Środa, 5 listopada 2014. Wtorek, 4 listopada 2014. Przepraszam, że Cię budzę o tej porze -.

Z uśmiechem patrzyła na mijane domy. Nerwowym ruchem naciągnęła w dół trochę przykrótką spódniczkę wyczekując widoku wielkiego i dobrze znanego jej budynku. Osoba kierująca pojazdem spojrzała na nią, po czym się zaśmiała. Naprawdę się na to wszystko napaliłaś, prawda Luce? 8211; niepewnie się uśmiechnęła.