Nie można za bardzo otwierać się na ludzi, bo przyjdzie taki moment, że Cię sprzedadzą. Poniedziałek, 22 sierpnia 2016. W drodze na trening rozmyślałam nad swoim życiem. Czasami miałam ochotę wyprowadzić się od matki i iść poszukać ojca. Może jeszcze pamięta o tym, że ma córkę? Nie, to ja pana przepraszam. Po pierwsze nie pan tylko Bartek, a po drugie płakałaś, prawda? Martyna, miło mi. A więc, płakałaś? Miałam nadzieję, że mi uwierzy.

She has something, that nobody beats. Wtorek, 9 sierpnia 2016. Jak pewnie zauważyliście od paru miesięcy nie ma żadnego rozdziału. Niestety muszę zawiesić bloga, niby mam wenę, milion pomysłów ale jak tylko siądę przy rozdziale- kompletna pustka. Środa, 25 maja 2016. Dwa, two, deux, dos, zwei. Gdzie ty się podziewałaś? Oj musiałam coś załatwić, co tam chciałeś wujek? Może i tak ale nie wiem czy.

Tell me what is love? Wtorek, 27 grudnia 2016. Jak zaczarowana obserwowałam zmieniające się wskazówki w zegarze, który wisiał centralnie naprzeciwko mojego biurka. Do mojego spotkania z Argentyńczykiem zostało zaledwie pół godziny, a moje mięśnie coraz bardziej się spinały. Nie mogłam już wysiedzieć na miejscu. Jeszcze chwila, a jestem pewna, że najprawdopodobniej z tego całego strasu rzuciłabym się pod najbliżej przejeżdżający tramwaj! Kaja, keep calm. Przecież nic złego się nie stanie, prawda? Po prost.

Kilka dni później Eliza lądowała na lotnisku w Warszawie z siatkarzami. Zandra wiedziała że jej siostra znowu zacznie opowiadać o siatkówce i jeśli po raz enty o tym usłyszy to dosłownie udusi swoją siostre. Wystarczy jej to, że Norbert nie może przeboleć przegranej i przychodzi jej się wyżalić. Od tego momentu zamknęłam się w sobie .

Create a free website or blog at WordPress.